TELEFONDAKİ SES

Sabaha karşı gelen telefon sesi ; " Kalk oğlum Cemil.Haydi geç kalma.."

     Yıl 1997 ....10 Ocak... Ramazan ayının, 1 gün öncesi.

Almanyaya görevli olarak, 6 Yıllığına gideceğim..Üzüntülüyüm,ailemden ayrıldım,annemden babamdan.Bir taraftan sevinçli ama bir o kadar da  heyecanlı .Diyanetin Misafirhanesinde yatıyorum.Akşamdan resepsiyonda ki görevliler dedimki ;

-"Ben Yarım 7.00 uçağıyla Almanyaya uçacağım.Lütfen beni saat 4.00 gibi uyandırıverin." Dediler ki;

-"Bizim böyle bir görevimiz yok."  

-Bende "Hiç olmazsa telefon gelebilir o,telefonu yönlendiriverin,odamdaki telefona." dedim.Bu daha mantıklıydı.

-"Hayır biz o saatte uyuyor olabiliriz.Yapamayız" dediklerinde bayağı bir canım sıkıldı.Çünkü akşamdan zaten uyuyamamıştım.Misafirler bizi uğurlamaya gelmişti.Yarın Ramazanın ilk teravihi kılınacak. Almanyaya varınca da ,hemen apar topar ilk teravihi kıldıracağım.Arkasından oradaki vatandaşlarla hasbihal.Yanıma küçük bir saat almadım ki onu kurayım.Cep telefonu o yıllarda henüz çıkmamıştı.Olsaydı onu kurardım...Hatta hatırlarım ilk cep telefonumu Almanyadayken 2.senesiydi (sene 1998) almıştım..

Ne ise ben yinede bir ümit dünyası diyerek babam rahmetliği aradım.Dedimki;
-"Baba sen yinede beni sabah 04.00 gibi Diyanetin Misafirhanesini arayarak, uyandır." 

- "Tamam oğlum"  dedi.

     Ben odama çekildim.Bir vesvese beni tuttu.Uyuyamadım.Hayal kuruyorum.Ya nihayet rüyalarım gerçek oldu.Almanyaya gidiyorum.Nasıl bir yer acaba?..Gideceğim yerde kimlerle karşılaşacağım.Beni hangi sorunlar bekliyor acaba? ...Bu ve buna benzer sorular. Kafamdaki karmakarışık duygular.Hafif dalıyor.Tekrar uyanıyorum.Dalıyor.Uyanıyorum.Biraz dan kalkayım daha olmazsa uyumayım.der demez bir ara bir uymuşumki , aniden bir telefon sesi.Hemen kaldırdım ki,karşımda babam ve sesi.

- " Kalk oğlum Cemil.Haydi geç kalma.."

-"Tamam baba.Haydi Allaha ısmarladık " dedim.

Hemen apar topar misafirhaneden ayrıldım.Uçağa binmek üzere yola koyuldum.Daha diğer bazı unutulmayan tatlı telaşlarla uçağa bindim ve Almanyaya ulaştım.

Ya uçağı kaçırsaydım halim ne olacaktı.Hâlâ hatırladıkça kendi kendime hayıflanırım.

Bu vesileyle rahmetlik Babam Mustafa ÇELİK'i rahmetle anıyorum.Nur içerisinde yatsın...

O notları ve anılarımı ileriki tarihlerde (İnşallah) yayımlayacağım.Saygılarımla