Sefer Uluer
seferuluer@hotmail.com
Unutamadığım Anılardan Biri
11/07/2014
İŞ KAZASI
Tarih 17 Eylül 1998
Yer: İstanbul/Büyük çekmece_Kumburgaz
Saat: Akşam 20;50
İŞ KAZASI
Bir sonbahar günü akşamın güneşi artık bulutlara girerken biz
halen günün yorgunluğunu üzerimizden atamadan mesai den sonra özel iş olarak
çalışmaya devam kararı almıştık. Biraz yolumuz uzak olsa da buna katlanmak
zorunda olduğumuz bilinci içinde idik. Bu günlerde işlerimiz çok yoğunlaştı.
Kumburgaz da çalışırken bir telefon ankastre işine koyulduk. Bayağıda iş
yaktık, yaptık ama unutamadığım bir olay oldu. Beraberce çalıştığım arkadaşım
Orhan izine ayrılınca kablolu TV de çalışan İsmail durgun kaya arkadaşımla
beraber bu işe yani telefon ankastre işine koyulduk. Bayağı uzun bir sure çalıştık.
Mesaiden sonra akşamları gidiyor gece saat onlara kadar iş yapıyorduk. Pazar
günü son rötuşlarını yapıp paramızı alacak hatta ikimizde çocuklarımızı
getirdik ki erken bitirirsek denize girer okul kıyafetlerini de alır
düşüncesinde idik.
Arada tesisat yaptırmak isteyenler çıkınca işler uzadı. Saat akşam dokuzu gösteriyordu ki bir patlama sesi ile irkildim. Ben bu sırada malzemeleri topluyordum. Patlama yerine gittiğimde birde ne göreyim İsmail sol elini tutmuş su diye bağırıyor ben zaten gördüğümde şok oldum. Bu arada o kendisini çeşmenin altına elini koymuş serinletmeye çalışıyor bense hala ne olduğunu anlamadan dondum ona ne oldu diye soruyordum. Yazlıkçılardan birikişi yanık merhemle beraber evinden gelerek biraz mehlem sürdü. Arkadaşımsa hala sancısından olacak ki kıvranıyordu. Orada en yakın sağlık kuruluşu büyük çekmecede özel bir hastane idi. Hemen oraya giderek ilk tedavisini yaptırdım. Ve evlerimizin yolunu tuttuk. Yolda ilaçların etkisi ile biraz sancısı din diki. Herhalde bana ölümden döndüğünü matkap la çalışıma esnasında binanın elektrik kofrasına matkapla temas ettiğini o anda enerjinin suratına doğru geldiğini bu arada yüzünü korurken sol elinin yandığını söyledi.bunları anlatırken son durağa da yanaşmıştık.bir taksiye binerek evine götürdüm..Yemek yedirmeden göndermek istemedi.onun bu davetini kırmayarak oğlum ismetle beraber birer tabak fasulye yemeği yedikten sonra kalktık.kalktığımızda saat gecenin 11:30 unu gösteriyordu.evimize de gece saat 24 ü geçerek geldik.Bu olay beni çok etkiledi.kazandığım parayla bu senenin kömürünü aldık çocukların okul masraflarını temin ettik.
Başka bir gün başka bir geride kalanlarla buluşmak üzere saygılar sevgiler dostça ve muhabbetle kalın efendim . Sefer ULUER |
Yorumlar |
Henüz yorum yapılmamış. İlk yorumu yapmak için tıklayın |
Yazarın diğer yazıları |
Ömrünüzün Demi (Şiir) - 11/07/2014 |
Mustafa Çelik Hocanın anısına-Sefer Uluer |
Gurbet Şiiri - 11/07/2014 |
13 Mart 1980 |
Ahlatım- Sefer Uluer - 15/06/2014 |
Köyümüz Üzerine Şiir |